Waar wacht jij op?

De afgelopen weken hoor ik veel over Michelle Obama en dan met name over de biografie van haar hand: Becoming.

Dagblad Trouw schrijft o.a.: Michelle Obama zal met haar man, naasten en assistenten goed hebben nagedacht over het beeld dat ze oproept met haar memoires. “Als je niet naar buiten treedt om jezelf neer te zetten, word je snel en onzorgvuldig door anderen neergezet”, wist ze – daarvoor door schade en schande wijs geworden – al aan het begin van haar jaren als first lady.

Zij is een voorbeeld voor veel vrouwen: ze is zichtbaar, ze strijdt voor inclusiviteit, ze is een voortreffelijk spreekster in het openbaar, een mooie en goedgeklede “first lady” en zeker in Amerika een ware heldin.  Een grote vrouw: letterlijk en figuurlijk!

Wie is jouw rolmodel of voorbeeld? Naar wie kijk je op? Iemand uit de kunst, literatuur, mode, film, politiek of wellicht een dame of heer uit de zakenwereld?

De belangrijkste voorbeelden voor mij  zijn de vrouwen èn mannen in mijn “inner-circle”: welgemeende feedback krijgen zorgt ervoor dat ik kan groeien, zowel persoonlijk als zakelijk. Eerlijkheid, integriteit en vooral humor zijn daarbij belangrijk: roeptoeters of betweters aan de zijlijn daar kan ik niet zoveel mee… Daadwerkelijk naar elkaar luisteren en een open gesprek kunnen voeren is zo waardevol.  Ik ben dankbaar voor “my Sisters and Brothers”, ze zijn me erg dierbaar.

De vrouw die me het meest (mede) gevormd heeft is mijn moeder… ik bewonder haar om haar vermogen tot relativeren en haar opgeruimde karakter.  Na het plotselinge overlijden van mijn vader heeft  ze zichzelf (zonder te klagen) opnieuw uitgevonden: ze ging op Engelse les en een paar keer in de week zwemmen, alles heel dapper in haar eentje, zonder een beroep op miijn broers en mij te willen doen.

Mijn moeder gaf me het laatste zetje in de rug toen ik Witkamp Events wilde gaan starten en stelde me de (ogenschijnlijk) simpele vraag: “Waar wacht je op?”.

Als je de keuze maakt een eigen bedrijf te beginnen krijg je te maken met diverse uitdagingen:  doorzettingsvermogen, veerkracht, hoe ga je om met onverwachte situaties? Juist deze aspecten beheerst mijn moeder als geen ander: ze ziet (weinig) tot geen beren op de weg.  Alles wat je in je hoofd bedenkt gaat immers anders in het echt is haar credo. Ik ben een bevoorrecht mens en dankbaar dat ik haar dochter ben.

Waar wacht jij op?