Al vanaf mijn studententijd in Maastricht droom ik ervan eens aanwezig te zijn op HET boekenbal. De periode voorafgaand aan de boekenweek verdiep ik me steevast in de auteur die het boekenweekgeschenk schrijft. Dit jaar is dat Jan Siebelink met “Jas van Belofte”. Ook schaf ik altijd het boekenweekessay aan. Er is al veel aandacht geweest voor “Mijn moeders strijd” door Murat Isik.
Dit jaar echter werd ik bijna opgeslokt door het 4 weken durende thema op school van mijn zoon: de 2e Wereldoorlog! Het begon met de (ogenschijnlijk simpele) vraag: “de juf vraagt of ouders nog verhalen of materialen hebben over de 2e Wereldoorlog?” Ineens dacht ik terug aan de voedselbon die ik van mijn oma kreeg en in een groen schriftje plakte vele jaren terug. Ik moest en zou dat schriftje vinden want bewijs van de voedselbon diende er te komen.
Toen het schriftje eenmaal gevonden was, ging ik met Jules terug in de tijd. We spraken over het uitdelen van allerhande bonnen tijdens de schaarste in de oorlog. Er werden veel beelden getoond in de klas: het verzet, de NSB, radio Oranje, de afschuwelijke hongerwinter, de razzia’s en transporten. Ik kon bijna niet spreken over wat er in de kampen plaatsvond. Het was (èn is èn blijft) erg indrukwekkend en maakt me verdrietig maar ook boos.
Elke avond kwam er voor het slapen gaan weer een vraag: In welke bunker zat Hitler nu precies verstopt? Waarom is zijn vrouw Eva nou toch verliefd op Adolf Hitler? Hoe komt het dat zoveel mensen fan van hem zijn? Wat antwoord je dan als volwassene? Het begrip “angst” is (nog) te abstract voor een bijna 10-jarige. Zo goed en kwaad als ik kon heb ik tekst en uitleg proberen te geven. Natuurlijk heb ik het verhaal van Anne Frank verteld en hebben we samen het boek gelezen. Mijn zoon stelde de juiste vragen – niet de feitelijke maar de onderhuidse – want hoe begint immers vreemdelingenhaat en vooral waarom? Waarom lieten anderen dit gebeuren?
Dus toen ik, tijdens de openingsspeech van Eveline Aendekerk (directeur CPNB) van het boekenbal, Freek de Jonge letterlijk en figuurlijk zag opstaan in de zaal, deed dat veel met mij. Een dag later heeft iedereen een mening over Freek. Maar hij geeft terecht aan dat het niet om de boodschapper gaat maar dat we kritisch moeten kijken naar de toespraak van Thierry Baudet. Freek is niet de enige die reageert! Zelfs Chantal Janzen met haar Shelfie filmpje op Instagram bekritiseert op een lachwekkende manier Baudet (ècht even kijken!). Maar Maarten van Rossem maakte mijn dag goed en haalt (voor mij althans) de angel uit de discussie. Met zijn woorden relativeert hij de populariteit van Baudet en hij schrijft op zijn site een interessant artikel over de achtergronden van de leider van FvD.
Als je me (zelfs ook maar een beetje) kent weet je dat ik graag netwerk. Het ontmoeten van nieuwe, onbekende dames en/of heren is altijd positief spannend. Nieuwsgierig als ik ben zie ik uit naar andermans verhaal. Juist het horen van andere verhalen (buiten je eigen referentiekader om) verrijken je! Kennismaken met andere culturen/subgroepen in onze maatschappij verkleinen je zogenaamde “angst”, die vaak gebaseerd is op onjuistheden of vooroordelen.
Misschien is daarom literatuur voor mij wel een hogere kunstvorm. Ik lees veel en graag en leer van de diverse personages. Het maakt mijn wereld groter. Geniet ik misschien daarom zo van netwerken?
Fijne boekenweek toegewenst, wat ga jij lezen en waarom?
Patricia Witkamp